మీ బాధల గురించి స్పృహలోకి రావడం

ప్రశ్న:నేను ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో ఎంత ఎక్కువ దూరం ముందుకు వెళుతుంటే, అంత ఎక్కువగా అయోమయానికి లోనవుతున్నాను. కానీ అదే సమయంలో ఒక రకమైన స్పష్టత వస్తున్నట్లు అనిపిస్తుంది - ఒక అయోమయ స్పష్టత. అసలు ఎటువంటి అయోమయం లేనటువంటి స్పష్టత వచ్చే సమయం ఏదైనా ఉంటుందా, ఒకవేళ ఉంటే దాన్ని నేను ఎలా సృష్టించాలి ?

సద్గురు: మీరు ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో ఎంత దూరం వెళితే, అంత ఎక్కువగా అయోమయానికి లోనవుతున్నారు. అది మంచి సంకేతమే. ఎందుకంటే మూర్ఖమైన నిర్ధారణలతో జీవించడం కంటే అయోమయంలో ఉండడం ఎప్పుడూ మెరుగైన స్థితే. జీవితంలో మీరు చేసుకున్న మూర్ఖమైన నిర్ధారణల వల్ల, సుఖము, సౌఖ్యము ఇంకా సౌకర్యంగా ఉంటుంది. వీటిలో ఒక అబద్ధపు భద్రతా భావం ఉంటుంది.

కానీ ఒకసారి మీరు ఆధ్యాత్మిక మార్గంలోకి అడుగు పెట్టాక, ప్రతిదీ కూడా గందరగోళంగా ఉంటుంది. మీకు ఇప్పటివరకూ ఎంతో సౌకర్యంగా ఉన్నవన్నీ కూడా ఇప్పుడు మూర్ఖంగా కనిపిస్తాయి. మీరు ఎంతో విలువైనవిగా, ఉన్నతమైనవిగా చూసినవి, ఇప్పుడు ఏమీ విలువ లేనివిగా, ఎటువంటి ప్రాముఖ్యతా లేనివిగా కనిపిస్తాయి. ప్రతిదీ తలకిందులు అయిపోతుంది. ఒక అందమైన జెన్ నానుడి ఉంది. “మీరు అజ్ఞానంలో ఉన్నప్పుడు, పర్వతాలు పర్వతాలే, నదులు నదులే, మేఘాలు మేఘాలే, చెట్లు చెట్లే. ఒకసారి మీరు ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో అడుగుపెట్టాక, పర్వతాలు కేవలం పర్వతాలు మాత్రమే కాదు, నదులు కేవలం నదులు మాత్రమే కాదు, మేఘాలు కేవలం మేఘాలే కాదు, చెట్లు కేవలం చెట్లే కాదు. కానీ ఒకసారి మీరు చేరుకున్నాక, ఒకసారి మీకు జ్ఞానోదయం కలిగాక, మళ్లీ పర్వతాలు పర్వతాలే, నదులు నదులే, మేఘాలు మేఘాలే, చెట్లు చెట్లే.” అజ్ఞానం నుండి జ్ఞానోదయానికి, అది ఒక సంపూర్ణ వృత్తం, మీరు ఎక్కడి నుంచి మొదలు పెట్టారో, తిరిగి మళ్లీ అదే స్థానానికి చేరుకుంటారు, కానీ ఎంతో తేడా ఉంటుంది, ఒక ప్రపంచమంత తేడా ఉంటుంది, వర్ణించలేనటువంటి తేడా ఉంటుంది.

మీ బాధల గురించి స్పృహలోకి రావడం

ఒకసారి మీరు ఆధ్యాత్మిక మార్గంలోకి అడుగు పెట్టాక, ప్రతిదీ గందరగోళంగా ఉంటుంది, ప్రతిదీ ప్రశ్నార్థకంగా ఉంటుంది. మీరు ఎక్కడ ఉన్నారో మీకు తెలీదు - మీకు ఏమీ తెలీదు. ఆధ్యాత్మికత గురించి ఏమీ తెలియక ముందు మీరు కనీసం సౌకర్యవంతంగా ఉన్నారు, మీలో మీరు తృప్తిగా ఉన్నారు. మీరు ఉదయాన్నే టిఫిన్ చేసి, కాఫీ తాగి, అదే అంతా అనుకున్నారు. ఇప్పుడు ఏదీ ముఖ్యం కాదు. మీకు తినబుద్ధి కాదు, నిద్రపో బుద్ధి కాదు, ఏమీ చేయబుద్ది కాదు. ఎందుకంటే, ఇక ఏదీ నిజంగా విలువైనది కాదు అనిపిస్తుంది. ఇంతకు ముందు కూడా అది విలువైనది కాదు. కేవలం అది విలువైనదని నమ్మేలా మిమ్మల్ని మీరు వంచన చేసుకున్నారు, అంతే. దానికి నిజంగా విలువ ఉంటే అది ఎలా పోతుంది ? ఏది ఏంటో మీకు నిజంగా తెలిసి ఉంటే, మీరు ఎలా అయోమయానికి లోనవుతారు? మీరు అయోమయానికి లోనవుతున్నారు అంటేనే, మీకు తెలీదు అని అర్థం. కేవలం సౌకర్యవంతంగా ఉండడం కోసం, భద్రతా భావం కోసం, మీరు తప్పుడు నిర్ధారణలు చేసుకున్నారు.

మీరు కోరుకుంటున్నది కేవలం సౌకర్యమే అయితే, మీరు పరిపూర్ణంగా ఏ లోటూ లేకుండా ఉన్నారని మీ జీవితంతో అంతా సరిగ్గా ఉందని మిమ్మల్ని మీరు నమ్మబుచ్చుకుంటే సరిపోతుంది. “నా ఇల్లు బాగుంది, నా భర్త అద్భుతమైన వాడు, నా జీవితం గొప్పగా ఉంది, నా పిల్లలు అద్భుతంగా ఉన్నారు, ఆఖరికి నా కుక్క కూడా భలే ఉంది. ఇదే, ఇదే జీవితం అంటే.” ప్రతి రోజు మీకు మీరిది చెప్పుకుంటూ ఈ నమ్మకంతో కొనసాగాలి. అది మంచిదే, అందులో తప్పేమీ లేదు. కాకపోతే అది పరిమితమైనది, అలాగే, మీ ఉనికి ఏదైతే ఉందో, అది పరిమితమైన దేనితోనూ సంతృప్తి పడదు. మిమ్మల్ని మీరు నమ్మబుచ్చుకోవటానికి ఎన్ని విధాలుగా ప్రయత్నించినా సరే, ఎక్కడో తపన ఉంటుంది. జీవితంలో మీకు తెలిసిన సంతోషాలన్నింటినీ జాగ్రత్తగా గమనించండి. పై పైన సంతోషం ఉంది, కానీ లోపల ఎక్కడో, ప్రతిదానిలోనూ ఒక విధమైన దుఃఖం ఉంది. ఈ బాధ ఎందువల్లంటే, అణిచివేయబడిన ఈ ఉనికి ఎప్పుడూ కోరుకుంటూనే ఉంది. ఈ బాధ గురించి స్పృహలోకి రావడానికే, జనాలకి కొన్ని జన్మలు పడుతుంది.

ఆధ్యాత్మిక మార్గంలోకి రావడం అంటే మీరు మీ దుఃఖం గురించి స్పృహలోకి వచ్చారు అని. ఇప్పటివరకూ మీరు తెలియకుండానే దుఃఖపడుతూ ఉన్నారు; ఇప్పుడు మీరు దాని గురించి స్పృహలోకి వచ్చారు. తెలియకుండా బాధపడటం కంటే తెలిసి బాధపడటం అనేది మరింత గాఢంగా ఉంటుంది, కానీ అది మంచిదే, కనీసం మీకు ఆ విషయం తెలుస్తుంది. మీరు స్పృహలోకి రానంత వరకూ ఆ బాధ అలానే ఉంటుంది. ఒకసారి మీకు ఆ స్పృహ వచ్చాక, అది ఎప్పటికీ ఉండాల్సిన అవసరం లేదు. ఆ సంభావ్యత ఉంది. కదా ?

ఆధ్యాత్మిక మార్గంలోకి రావటం అనేది ఒక సంభావ్యత. గురువుతో ఉండటం అనేది ఒక సంభావ్యత. ఆ సంభావ్యత ఒక వాస్తవికతగా అవ్వాలీ అంటే మొట్టమొదటిగా మీరు ప్రతి దాన్నీ ఉన్నది ఉన్నట్టుగా చూసేందుకు సుముఖంగా ఉండాలి. కనీసం మీ పరిమితులను గుర్తించేందుకు మీరు సుముఖంగా ఉండాలి. మీ పరిమితులను దాచి పెట్టాలనుకుంటే,ఇక ముక్తి అన్న ప్రశ్న ఎక్కడ ఉంటుంది? మీరు ఆ సంభావ్యతని పూర్తిగా నాశనం చేసుకున్నారు. ఇప్పుడు మీరు కట్టివేయబడి ఉంటే, ఒకానొక రోజున స్వేచ్ఛ రావాలి అంటే, మొట్టమొదటిగా చేయవలసింది, మీరు కట్టివేయబడి ఉన్నారు అని చూడగలగడం.. అసలు మీరు కట్టివేయబడి ఉన్నారు అని చూడటానికి నిరాకరిస్తే, ఇక స్వేచ్ఛ అన్న ప్రశ్న మీలో ఎప్పటికీ తలెత్తదు.

మీరు కట్టివేయబడి ఉన్నారని తెలుసుకున్నప్పుడు, నొప్పి ఇంకా బాధ ఉంటాయి, పోరాటం ఇంకా అయోమయం ఉంటాయి. పాత జ్ఞాపకాలు “గతంలోనే నేను బాగున్నాను” అంటాయి. ఇదే మీ మనస్సు యొక్క విధానం. మీరు హై స్కూల్ లో ఉన్నప్పుడు మీ మనస్సు, “ ఓహ్ చిన్నప్పటి బడి ఎంతో బాగుంది.”అని చెప్పింది. మీరు బాగా చిన్నప్పుడు బడికి ఎలా వెళ్లారో మీకు తెలుసు. మీరు కాలేజీకి వెళ్ళినప్పుడు, “ఓహ్, నా స్కూల్ రోజులు ఎంతో బాగుండేవి” అనుకుంటారు. కానీ మనకు తెలుసు, మీరు హై స్కూల్ కి ఏ విధంగా వెళ్లారో. మీ విద్య పూర్తయ్యాక మీరు, “యూనివర్సిటీ రోజులు అత్యంత ఆనందకరమైన రోజులు” అనుకుంటారు. మీరు ఆ ఎస్సైన్మెంట్ లు రాయడానికి ఎంత ఇబ్బంది పడ్డారో, లైబ్రరీలో మీకు కావాల్సిన పుస్తకం కోసం ఎంత ఇబ్బంది పడ్డారో, ఆ క్లాసులూ ఇంకా ప్రొఫెసర్లతో ఎంత ఇబ్బంది పడ్డారో మనకు తెలుసు; కానీ ఇప్పుడు అది అయిపోయాక, అది ఎంతో అద్భుతంగా ఉంది అంటారు. మన ఉనికి ప్రక్రియలో భాగంగా, ఆహ్లాదకరం కాని విషయాలను చెరిపేసి, గతాన్ని ప్రస్తుతం ఉన్న దాని కన్నా ఆహ్లాదంగా చూపించే విధానం జ్ఞాపకానికి ఉంటుంది. ఇది మనుగడ కోసం ఒక ట్రిక్కు. లేదంటే మానసికంగా మీరు ముక్కలై పోతారు. మీకు ఎప్పుడూ కూడా వెనక్కి చూసి, “ఓ, అది అద్భుతమైనది” అని అనేందుకు ఏదో ఒక ఆసరా కావాలి.

అయోమయ స్పష్టత

కానీ ఇప్పుడు అయోమయంతో కూడిన స్పష్టత ఉంది. అది మంచిదేనా? మీరు అయోమయంలో ఉన్నారు అయినా స్పష్టతతో ఉన్నారు. ఒక రోజున ఒక రైతు, పశువులతో నిండిన ఒక ట్రక్కులో వేలం పాటకు వెళుతూ హైవే మీద ఉన్నాడు. ఎవరో లిఫ్ట్ అడిగితే అతనికి లిఫ్ట్ ఇచ్చాడు. పట్టణానికి వెళ్లే మార్గంలో ఈ రైతు కొంచెం నాటుసారా తాగడం మొదలు పెట్టి, అదుపుతప్పి, ట్రక్కుని ఒక పెద్ద గోతిలో పడేస్తాడు. లిఫ్ట్ అడిగిన అతను వెళ్లి ఆ గోతిలో పడిపోతాడు. విరిగిన పక్కటెముకలతో, దోక్కుపోయి ఇరిగిన కాళ్ళూ చేతులతో, అతను బాగా గాయపడతాడు. ఆ పెంపుడు జంతువులు కూడా పూర్తిగా గాయపడతాయి. ఈ రైతు ఒక్కడే చిన్నపాటి గీరుకుపోవడంతో బయట పడతాడు. అతను ట్రక్కు దిగి, జంతువులను పరిశీలిస్తాడు. కోళ్ళు, వాటి కాళ్ళు ఇంకా రెక్కలు విరగడంతో, అసలు కదలలేక పోతున్నాయి. “ఈ కోళ్ళతో ఇపుడు ఉపయోగం లేదు. వీటిని ఇపుడు ఎవ్వరూ కొనరు” అని అరుస్తూ ట్రక్కు లోనుంచి తన తుపాకీ తీసుకుని వాటిని కాల్చేస్తాడు. తర్వాత అతను పందులన్నీ గాయపడి రక్తం కారుతూ ఉండటం చూస్తాడు. “ఈ పందులు కూడా ఎందుకూ పనికిరావు!” కాబట్టి తుపాకీని లోడ్ చేసి వాటిని కూడా కాల్చేస్తాడు. ఆ రైతు గొర్రెలు కూడా, ఆ కోళ్ళు ఇంకా పందులలానే ఉండటాన్ని చూసి, “పనికిరాని గొర్రెలు!” అని అరుస్తూ, తుపాకీని లోడ్ చేసి వాటిని కూడా కాల్చేస్తాడు. గాయపడి ఉన్న ఆ లిఫ్ట్ అడిగిన వ్యక్తి, ఈ మారణహోమాన్ని అంతా, ఎంతో భయంతో చూస్తాడు. ఆ రైతు అప్పుడు గొయ్యి వైపుకి తిరిగి లోపలకు చూసి, “ మీరు అక్కడ బాగానే ఉన్నారా?” అని అరుస్తాడు. వెంటనే లిఫ్ట్ అడిగిన వ్యక్తి త్వరత్వరగా పైకి పాకుతూ, “ ఆ ఏం పర్వాలేదు, ఇంత బాగా నా జీవితంలో నేనెప్పుడూ లేను” అన్నాడు.

దాని అర్థం ఏంటంటే, మేము మిమ్మల్ని నరకంలోకి పడేసినా సరే, మీరు స్పష్టంగానే ఉంటారు. నాకు జనాన్ని స్వర్గానికి పంపించడం పైన ఆసక్తి లేదు. నా ఆసక్తి ఏంటంటే జనాన్ని ఏ విధంగా చేయాలనంటే, వాళ్ళు నరకానికి వెళ్ళినా సరే, ఎవరూ వాళ్ళని బాధ పెట్టలేని విధంగా చేయాలని. ఆది స్వేచ్ఛ అంటే. “నేను స్వర్గానికి వెళ్ళాలి” అనేది ఒక పెద్ద బంధనం. ఒకవేళ మీరు వేరే చోటుకి చేరుకున్నారు అనుకుందాం, ఒకవేళ స్వర్గానికి వెళుతున్న మీ విమానాన్ని ఎవరో హైజాక్ చేశారు అనుకుందాం. అతను దాన్ని పేల్చేయలేదు, అతను కేవలం దాన్ని వేరే ప్రదేశంలో దింపాడంతే - మీ పని అయిపోతుంది. మీరు ఎప్పుడూ కూడా, మీ నుంచి ఎవరైనా లేదా ఏదైనా తీసుకుని వెళ్ళి పోగలిగే దానితో జీవిస్తూ ఉంటారు. నిజమైన స్వేచ్ఛ అనేది, మీ నుంచి ఎవరూ కూడా దేన్నీ తీసుకొని వెళ్లలేక పోయినప్పుడే. మీ నుంచి తీసుకొని వెళ్ళిపోలేనిది - మీ ఆనందం, ఇంకా మీరు బాధపడలేని విధంగా ఉండే లక్షణం. “నేను స్వర్గానికి వెళ్ళాలి” అంటే ఇప్పటికీ మీరు బాధ పడే అవకాశం ఉందీ అని. కాబట్టి మీరు మంచి ప్రదేశానికి వెళ్ళాలనుకుంటున్నారు.

గౌతమ బుద్ధుడు ఇది మళ్లీ మళ్లీ చెప్పాడు, “నేను స్వర్గానికి వెళ్ళాలనుకోవడం లేదు, నేను నరకానికి వెళ్లాలనుకుంటున్నాను.” జనాలు అతన్ని వెర్రివాడు అనుకున్నారు. కానీ స్వేచ్ఛని పొందిన వ్యక్తి అలానే ఉంటాడు. “నరకంతో నాకు వచ్చిన సమస్య ఏముంది? ఎలాగూ వాళ్ళు నన్ను బాధ పడేలా చేయలేరు, కాబట్టి నేను నరకానికి వెళ్తాను” ఇతను స్వేచ్ఛను పొందిన వ్యక్తి. కాబట్టి మీరు అయోమయ స్పష్టతతో ఉంటే, అది మంచిదే. “నా అయోమయం ఎప్పుడు పోతుంది? నాకు పూర్తి స్పష్టత ఎప్పుడు వస్తుంది?” పలానా తారీకని నేను నిర్దేశించాలనుకోవటం లేదు. కానీ అది ఈ రోజే అవ్వాలని మిమ్మల్ని దీవిస్తున్నాను. రేపటి దాకా ఎందుకు? ఈరోజే ఎంతో సమయం మిగిలి ఉంది. అది ఈ రోజే అవ్వనివ్వండి.

Editor’s Note: Excerpted from Mystic’s Musings. Not for the faint-hearted, this book deftly guides us with answers about reality that transcend our fears, angers, hopes, and struggles. Sadhguru keeps us teetering on the edge of logic and captivates us with his answers to questions relating to life, death, rebirth, suffering, karma, and the journey of the Self. Download the sample pdf or purchase the ebook.