سؤال: ‫سادگورو، بارها به ما گفته‌اید که اگر تجربیات تلخی در زندگی‌مان داریم به‌خاطر کارهای گذشته‌ی ماست. چه نوع فعالیت‌هایی را امروز باید انجام دهیم تا از تلخی‌ آینده جلوگیری کنیم؟

سادگورو: تلخی هر تجربه‌ در آنچه اتفاق افتاده نیست، بلکه در نحوه‌ی دریافت آن است. اتفاقی که برای یک شخص بسیار تلخ است برای شخص دیگر می‌تواند یک نعمت باشد. یکبار، مرد غمگینی خود را روی قبری انداخت و به‌شدت گریه کرد، سرش را به آن کوبید و گفت: «زندگی من! اوه! چقدر بی‌معنی است! چقدر این جسم بی‌ارزش من بی‌فایده است چون تو رفته‌ای. ای کاش تو زنده بودی! کاش سرنوشت این‌قدر بی‌رحم نبود که تو را از این جهان بگیرد! چقدر همه‌چیز متفاوت بود!» یک روحانی در آن نزدیکی صدای او را شنید و گفت: «فکر می‌کنم این شخصی که زیر این خروارها خاک خوابیده است، فرد بسیار بااهمیتی برای شما بود.» «اهمیت؟ بله، واقعاً،» مرد حتی با صدای بلندتر گریه کرد: «این اولین شوهر همسرم بود!» تلخی در آنچه اتفاق می‌افتد نیست. در این است که چگونه به خود اجازه می‌دهید آن را تجربه کنید. به‌طور‌مشابه، فعالیت گذشته یا کارما در مورد عمل نیست، بلکه در مورد نیتی است که با آن عمل انجام می‌شود.

کارما تنها در مورد نیاز شما به انجام کاری است. وقتی نیازی به انجام هیچ کاری ندارید و صرفاً کار مورد نیاز را انجام می‌دهید، هیچ وابستگی کارمایی به آن وجود ندارد.

اگر کمی نسبت به من یا نسبت به تعلیم باز باشید، نیت از بین می‌رود، بنابراین فقط کارهای موردنیاز را انجام می‌دهید. آگاهی یعنی همین؛ هیچ نیتی وجود ندارد. جایی‌که نیت وجود ندارد، کارما وجود ندارد. پذیرش یعنی شما صرفاً کاری را که لازم است انجام می‌دهید. مسئولیت نامحدود یعنی شما هیچ نیتی درمورد هیچ‌چیز ندارید. در هر موقعیتی، هر چه را که بر اساس آگاهی‌تان لازم می‌بینید، با توجه به توانایی‌تان انجام می‌دهید. قدرت نیّت شماست که کارما را می‌سازد؛ مهم نیست که خوب باشد یا بد..

مردم بارها و بارها این سؤال را از من می‌پرسند: «مأموریت شما چیست؟» وقتی می‌گویم: «هیچ مأموریتی ندارم، فقط وقت می‌گذرانم،» فکر می‌کنند که سبک‌سر هستم. درک نمی‌کنند که این عمیق‌ترین جمله‌ای است که می‌توانم در مورد زندگی در دنیا بگویم، زیرا هیچ نیت خاصی وجود ندارد؛ تنها انجام آنچه لازم است، فقط همین. به این شکل، هر اتفاقی بیفتد، کارمایی وجود ندارد. هرکاری که انجام می‌دهید تنها همان‌طور که لازم است اتفاق می‌افتد. کارما تنها برحسب نیاز شما برای انجام کاری است. وقتی نیازی به انجام کاری ندارید و صرفاً کار مورد نیاز را انجام می‌دهید، هیچ وابستگی کارمایی نسبت به آن وجود ندارد. نه خوب است و نه بد.