سؤال: سادگورو، می‌توانید در مورد نظریه کارما توضیح دهید و بگویید چگونه فرد می‌تواند به موکشا دست یابد و از چرخه تولد و مرگ رهایی پیدا کند؟

سادگورو: کارما به معنای عمل است. همان‌طور که اینجا نشسته‌اید، چهار نوع عمل انجام می‌دهید. بدن شما درحالِ انجام کاری است؛ وگرنه، زنده نمی‌بودید. به‌طور مشابه، ذهن، احساسات و انرژی زندگی شما نیز درحالِ انجام اعمالی هستند. این چهار عمل در هر لحظه از زندگی شما اتفاق می‌افتد - در بیداری و در خواب. بیش از ۹۹ درصد از کارمای شما، عمل‌های شما، ناخودآگاه است. اما حافظه باقی‌مانده از این اعمال در درون‌تان جمع می‌شود.

سیستم انسان یک ماشین خارق‌العاده است. چیزی را از قلم نمی‌اندازد. خواه از آن آگاه باشید یا نه، همه‌چیز را دائماً درک و ضبط می‌کند.

به‌عنوان مثال، وقتی از یک مکان به‌سمت مکانی دیگر قدم می‌زنید، ممکن است ۱۰ نوع بو وجود داشته باشد، اما شاید واقعاً متوجه آنها نشوید، مگر اینکه بوی شدیدی باشد. اما تمام ۱۰ بوی متفاوتی که وارد بینی شما شده است در درون شما ثبت می‌شود. سیستم انسان یک ماشین خارق‌العاده است. چیزی را از قلم نمی‌اندازد. خواه از آن آگاه باشید یا نه، همه‌چیز را دائماً درک و ضبط می‌کند. بر اساس این حافظه، تمایلات خاصی در شما ایجاد می‌شود. واژه سنتی برای این تمایلات واسانا است.

بسته به نوع واسانایی که دارید، تمایل دارید به‌سمت موقعیت‌های خاصی از زندگی حرکت کنید. ما می‌گوییم «این کارمای شماست»؛ یعنی «این عمل شماست.» متأسفانه، کارما به‌عنوان مجازات یا پاداش برای چیزی تصور می‌شود. کارما نه مجازات است و نه پاداش. به این معنی است که شما درحالِ انباشتن حافظه هستید؛ در هر لحظه از زندگی‌تان به‌طور ناخودآگاه در حال نوشتن یک «نرم‌افزار» هستید. نرم‌افزار شما هر چه که باشد، به همان شکل رفتار می‌کنید، عمل می‌کنید و زندگی‌تان را تجربه می‌کنید.

کارما یعنی زندگی کاملاً ساخته‌ی شماست. سؤال این است که آیا آن را به‌طور آگاهانه می‌سازید یا ناخودآگاه. هیچ‌کس آن بالا در بهشت، زندگی شما را کنترل نمی‌کند. کارما یعنی شما زندگی خود را خلق می‌کنید. وقتی متوجه می‌شوید که تا حد زیادی زندگی‌تان را به‌صورت ناخودآگاه می‌سازید، آیا طبیعی نیست که هوش‌تان بخواهد تا حد امکان آگاه‌تر شود؟ آگاهی مانند ولتاژ یک لامپ است. اگر ولتاژ را بالا ببرید، همه‌چیز را به شما نشان می‌دهد. اگر ولتاژ را کم کنید فقط کمی به شما نشان می‌دهد. تلاش برای آگاه بودن بی‌فایده است. اگر انرژی‌های زندگی‌ات را بسیار شدید کنی، آگاهی درونت شعله‌ور خواهد شد. اگر شدت وجود نداشته باشد، اگر فقط در مورد آگاهی صحبت کنید و بخوانید، این اتفاق نمی‌افتد.

پاک کردن کارما

ما باید درک کنیم، در فرهنگ هند، خدا هدف ما نیست. خدا هم یک ابزار است. هدف نهایی و بالاترین ارزش برای ما رهایی، آزادی، موکتی یا موکشا است. درحال‌حاضر، بهشت ​​ممکن است مکانی عالی به نظر برسد، اما اگر به آنجا بروید، بعد از مدتی خسته خواهید شد. اما به‌هرحال، آیا مدرکی دارید که ثابت کند درحال‌حاضر در بهشت ​​نیستید؟ شما درحال‌حاضر در بهشت هستید و دارید آن را خراب می‌کنید! اگر مایل باشید، حضور الهی در اینجا به اندازه هر جای دیگری وجود دارد.

کارما مانند یک نرم افزار است. این‌ها همه همان انرژی زندگی است، اما با نرم‌افزاری متفاوت. بنابراین، کاملاً متفاوت رفتار می‌کند.

موکتی به معنای شکستن چرخه است. چرا می‌خواهید این چرخه را بشکنید؟ مردم فکر می‌کنند اگر بدبخت باشید، می‌خواهید این چرخه را بشکنید. نه اصلاً. یک انسان بدبخت می‌خواهد برگردد و ثروتمندتر، بهتر، سالم‌تر، قد بلندتر، زیباتر و هر چیز دیگری که می‌خواهد باشد. تنها کسی که زندگی را در تمام جنبه‌هایش دیده باشد، می‌خواهد فراتر از این برود. موکتی به این معناست که می‌خواهیم اطلاعات کارمایی‌ای را که جمع‌آوری کرده‌ایم از بین ببریم، اطلاعاتی که زندگی را در خود به دام انداخته و دور آن بدنی ساخته است. اگر این اطلاعات کارمایی را از بین ببرید، زندگی درون، شما یا من نخواهد بود، بلکه فقط زندگی خواهد بود. این یک کیهان زنده است. برای ارائه یک قیاس - اگر حباب صابون را باد کنید، حباب، واقعی است. اما اگر حباب بترکد، فقط یک قطره آب فرو می‌ریزد. بقیه حباب از بین خواهد رفت. هوایی که در حباب بود با هوای اطراف ادغام می‌شود.

زندگی فقط در تو نیست، بیرون از تو نیز هست. به همین دلیل است که در حال دم و بازدم هستید. نمی‌توانید بدون آن وجود داشته باشید. ممکن است آن را اکسیژن یا چیز دیگری بنامید، اما این مهم نیست. اساساً آنچه شما زندگی می‌نامید همه‌جا حاضر است. و بر اساس هر نوع اطلاعاتی که در آن گیر افتاده است، رفتار می‌کند. این همان چیزی‌ست که ما به آن کارما می‌گوییم. کارما مانند یک نرم افزار است. این‌ها همه یک انرژی حیات است، اما با نرم‌افزاری متفاوت. بنابراین، کاملاً متفاوت رفتار می‌کند. اگر نرم‌افزار کارمایی را به‌طور کامل از بین ببرید، زندگی به کجا خواهد رفت؟ هیچ‌جا - فقط آنجاست. فقط هویت فردی از بین خواهد رفت. در واقع، زندگی درون شما هرگز هویت فردی ندارد. این فقط نرم‌افزار شماست که فردی‌ست. اگر آن را به‌صورت ناخودآگاه بنویسید، به انواع مختلفی از شکل‌ها در خواهد آمد؛ برخی را ممکن است دوست داشته باشید و برخی دیگر را نه. اگر نرم‌افزار کارمایی را به‌طور آگاهانه بنویسید، آنچه را که می‌خواهید خلق خواهید کرد.