સદ્દગુરુ ત્રણ મૂળભૂત નાડીઓ – ઇડા, પિંગળા અને સુષુમ્ન- અથવા સીસ્ટમમાં રહેલી ઉર્જાની ગતીરેખાઓ વિષે વાત કરે છે.

સદ્‍ગુરુ માતા-પિતા, બાળકો અને ભાઈ-બહેનો વચ્ચે પારિવારિક સમસ્યાઓ અને સંઘર્ષને કઈ રીતે સંભાળવા તે વિષે એક પ્રશ્નનો જવાબ આપે છે અને જુએ છે કે, કઈ રીતે “યુદ્ધક્ષેત્ર” રૂપાંતરણની એક સંભાવના બની શકે છે

આધ્યાત્મિક માર્ગ પર વીર્યરક્ષાનું શું મહત્વ છે? સદ્‍ગુરુ સમજાવે છે કે વીર્યરક્ષા એક બહુ ઊંડી સમજમાંથી જન્મેલ વસ્તુની સપાટી માત્ર છે. તેઓ જણાવે છે કે બ્રહ્મચર્ય તમારી જાતને તમારા માટે જે પણ જરૂરી છે તે તમારી અંદર જ મળે રહે તે રીતે સુવ્યવસ્થિત કરવાનો પ્રત્યન છે - જેથી તમે એક વિવશ મનુષ્યથી એક જાગરૂક મનુષ્ય બનવા તરફ આગળ વધો. શું બ્રહ્મચર્ય માટે વીર્ય બચાવવું જરૂરી છે? શું બ્રહ્મચર્ય ફક્ત વીર્ય વિશે છે?

મહાભારતના આ પ્રશ્નોત્તરી વિભાગમાં, સદ્‍ગુરુ દ્રોણાચાર્ય જે ઘાતકી રીતે એકલવ્યનો અંગૂઠો ગુરુદક્ષિણામાં માંગી લે છે તે અને તેને સર્વશ્રેષ્ઠ ધનુર્ધારી બનતો અટકાવવા પાછળ રહેલા સાચા કારણ પર પ્રકાશ પાડે છે.

ધૃતરાષ્ટ્ર અને ગાંધારી વાનપ્રસ્થ સ્વીકારે છે, જ્યાં સમય જતા કુરુવંશની એક પેઢીના આ છેલ્લા સભ્યો ભયાનક મૃત્યુ પામે છે. અહીં યુધિષ્ઠિર રાજા બને છે અને ૩૬ વર્ષ રાજ કરી રાજ્યને ઘણું સમૃદ્ધ બનાવે છે.

યોગિક કથામાંથી એક વાર્તા દ્વારા, સદ્‍ગુરુ જીવનના આપણા અનુભવને ખરેખર શું નક્કી કરે છે તેના પર પ્રકાશ પાડે છે છે.

શું ઈશ્વરનો અનુભવ કરવો શક્ય છે?

શું આપણા જીવનની કથા પહેલેથી લખાઈ ચૂકી હોય છે, કે આપણે પોતે એક પછી એક જીવાનના કોરા કાગળ ભરીએ છીએ? નિયતિનો વિચાર બીજું કંઇ નથી પણ માત્ર આપણી પોતાના જીવનની જવાબદારીઓમાંથી મુક્ત થવા માટેનું બહાનું છે કે તે વાસ્તવિક છે? સદ્‍ગુરુ આ છેતરામણા વિષયનો નિખાલસતાપૂર્વક જવાબ આપે છે, જે કદાચ તમને નવાઈ પમાડી શકે.

પોતાની અંતિમ પળોમાં, ભીષ્મ યુધિષ્ઠિરને રાજા હોવા પાછળ શું લાગે છે તે બાબતમાં માર્ગદર્શન આપે છે તેમજ જીવનની સર્વોત્તમ ભેટ મેળવે છે.

અશ્વત્થામાએ બ્રહ્માસ્ત્ર છોડ્યું અમે કૃષ્ણએ તેની એક નવજાત પર થનારી અસરને રોકવા વચ્ચે પડવું પડ્યું. વાંચો આ કૃત્યએ કઈ રીતે કૃષ્ણને હંમેશ માટે બદલી નાખ્યા.

તેઓ જે સાધના આપે છે તેની પ્રકૃતિને સમજાતાં સદ્‍ગુરુ જણાવે છે કે શા માટે તેઓ સાધનાની રચના અમુક ચોક્કસ રીતે કરે છે, અને આ પ્રક્રિયામાં કર્મનું વિસર્જન કેવી રીતે થાય છે.

મહાભારત કથાના કાર્યક્રમમાં એક સહભાગીએ સદ્‍ગુરને ક્ષમાશીલતા વિષે પ્રશ્ન પૂછ્યો, જેમાં મહાભારત મહાકાવ્યના એ પ્રસંગનો ઉલ્લેખ છે, જેમાં એક પછી એક પાંડવો જંગલનું ઝેરી પાણી પીધા પછી મૃત્યુ પામે છે અને યક્ષ યુધિષ્ઠિરને તેનું જીવન બચાવવા અને તેના ભાઈઓને પુનર્જીવિત કરવા પ્રશ્નોની હારમાળા સાથે સાચા ઉત્તર આપવાનો પડકાર ફેંકે છે. કોઈ નૈતિકતા કે ફિલસૂફીનો કાંચળી ઉતારીને સદ્‍ગુરુ ક્ષમાને આવશ્યક શરતો સાથે સમજાવે છે.

યુદ્ધ જીતાઈ ગયું છે અને પાંડવો તેમના હકનું રાજ્ય લેવા માટે હસ્તિનાપુર પાછા ફર્યા. નફરતની આગમાં બળી રલેલા ધૃતરાષ્ટ્ર અને ગાંધારી પાંડવોને મારવાની યોજના બનાવે છે - પણ કૃષ્ણ તેને નિષ્ફળ કરે છે.

યાદવોની સુખ-સમૃદ્ધિ શરૂઆતમાં ખૂબ વધે છે, પછી તેઓ સ્વચ્છંદી બની જાય છે અને પરિણામ સ્વરૂપ તેમની નિયતિ તેમને અંત તરફ લઈ જાય છે. કૃષ્ણ જોતા રહે છે, જાણે છે કે તેમના જેવા દૈવી જીવને માટે પણ કર્મના નિયમોમાંથી છટકવું શક્ય નથી.

સદ્‍ગુરુ મહાભારતના દૃષ્ટાંતો આપીને માણસ જીવનમાં સફળ થવા માટે જે પ્રયાસો કરે છે તેમાં કૌશલ્ય, કૃપા અને નસીબની ભૂમિકા અને તેમના મહત્ત્વની વિસ્તૃત છણાવટ કરે છે.